Włodzimierz Stanisław Strzyżewski (4.10.1931-16.09.2001) – twórca gry w ringo, z wykształcenia - ekonomista, z zawodu – dziennikarz, a z zamiłowania – sportowiec.

W lecie roku 1959, gdy nie uzyskał  urlopu z Ministerstwa, w którym pracował, na obóz treningowy kadry i nie mógł w gorącej Warszawie znaleźć partnera- przeciwnika do treningu szpady – wymyślił nowy sport, który nazwał grą w kółko.

Po raz pierwszy przepisy „gry w kółko” opublikowano w tygodniku „Na przełaj” w 1964 roku. Cztery lata później podczas igrzysk olimpijskich w Acapulco w Meksyku przeprowadzono pokazowe gry w ringo i wówczas do nomenklatury światowej weszło na stałe to określenie. Nazwa bowiem mogła być poprawnie wymawiana we wszystkich krajach świata.

Zarejestrował ringo jako „grę sprawnościową w postaci pierścienia” w Urzędzie Patentowym PRL i uzyskał Prawo Ochronne Nr 22946 od dnia 5 lutego 1972, a w roku następnym zarejestrował osprzęt boiska uzyskując Prawo Ochronne Nr 25002 od dnia 15 października 1973 na wzór użytkowy pt. „Przenośne urządzenie  do gier ruchowych w szczególności ringo”. Przepisy ringo zarejestrował w Centralnym Rejestrze Autorów w Stanach Zjednoczonych Ameryki (US Copyright Office w Waszyngtonie) pt. „RINGO /description of a play/” (USA, no 82047 – 02.09.1975)  za pośrednictwem Stowarzyszenia Autorów ZAIKS ul.Hipoteczna 2 w Warszawie.

Nie szczędzono wysiłków, aby ringo stało się znane na całym świecie. Po Meksyku przyszły kolejne pokazy. Grano w ringo m.in. w Monachium w 1972 roku podczas igrzysk w sportach narodowych, w ramach Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Berlinie i Uniwersjady w Moskwie w 1973 roku oraz siedem lat później również w stolicy ZSRR, tym razem w trakcie olimpijskich zmagań, i w 1996 roku przy okazji igrzysk w Atlancie. Dyscyplina znalazła się w programie Światowych Igrzysk Polonii, w których startują Polacy zamieszkali poza granicami naszego kraju, prezentowano ją również w 1977 roku podczas międzynarodowego seminarium Światowej Rady Wychowania Fizycznego i Sportu w Warszawie.

W dniu 9.czerwca 1989 powołano do istnienia Polskie Towarzystwo Ringo, a w roku 1993 - Międzynarodową Federację Ringo. Od roku 1973 organizowane są nieprzerwanie, corocznie Międzynarodowe Mistrzostwa Polski, od roku 1993 - Mistrzostwa Europy, a od roku 1997 – Mistrzostwa Świata.

Powszechna dostępność gry w ringo sprawia, iż włącza się ją do programu różnych imprez (m.in. festynów rekreacyjnych), Gminnych Spartakiad Młodzieży, Parafiad, Światowych Igrzysk Polonijnych, Luterańskich Olimpiad Młodzieży, Turniejów Samorządowców, a nawet imprez sportowych towarzyszących Igrzyskom Olimpijskich.

Ringo jest to sport tani, dostępny dla wszystkich bez względu na wiek, wykształcenie, wydolność fizyczną, gwarantujący zarówno poprawę zdrowotności, jak i funkcji intelektualnych grających, gdyż stanowi fundament pełnego rozwoju osobowości człowieka, formą rekreacji ruchowej, rehabilitacji i profilaktyki społecznej zarazem. Inne walory to: kontakt z naturą, gdyż preferowana jest gra na otwartych boiskach, nawet na plaży czy łące. Warto również podkreślić, że ringo doczekało się na swój temat piosenki. Śpiewała ją Elżbieta Dmoch z zespołem 2+1 do słów Wojciecha Młynarskiego.